Ma­ri­ja Mir­ko­vić, Na­ta­ša Mi­haj­lo­vić, Je­le­na i Ne­ve­na Bu­ča od 2008. go­di­ne osva­ja­ju sr­ca slu­ša­la­ca od Var­da­ra pa do Tri­gla­va. Fraj­le u svom fraj­lmo­bi­lu do­no­se pu­bli­ci raz­li­či­tih mu­zič­kih uku­sa pra­vi ma­li ka­ba­re bez ko­re­o­gra­fi­je.
Na­kon ve­o­ma rad­nog de­cem­bra dru­gi dan u No­voj 2017. go­sto­va­le su u Bu­dvi. Po ko na ko­ji put do­ka­za­le su za­što su omi­lje­ne kod cr­no­gor­ske pu­bli­ke. Na­stup su po­če­le nu­me­rom „Mi­je­njam da­ne” ko­ja je, ka­ko ka­žu, po­sta­la him­na i mjer­na je­di­ni­ca lju­ba­vi: „Ko te vo­li kao ni­ko, ne smi­je ni da za­vo­li, ko ti pra­ti ko­ra­ke, ko te lju­bi naj­ljep­še....”
● Mi­nu­la 2016. go­di­na je bi­la uspje­šna i ve­o­ma ras­pje­va­na za Fraj­le?
- Je­ste! Svi­ra­le smo od Var­da­ra, pa do Tri­gla­va, mno­go uspje­šnih kon­ce­ra­ta i mno­go ki­lo­me­ta­ra...
Šta ni­je­ste sti­gle da ostva­ri­te u go­di­ni ko­ju pra­ti­mo na po­slov­nom pla­nu???
- Sve smo sti­gle...
● Šta su va­še že­lje i pla­no­vi za 2017. go­di­nu?
- No­vi al­bum, mno­go kon­ce­ra­ta i ma­lo vi­še vre­me­na za pri­ja­te­lje i po­ro­di­cu.
● Ko­li­ko ki­lo­me­ta­ra ste pre­šle u svom fraj­lmo­bi­lu?
- Pa 60.000 km go­di­šnje sa­mo fraj­lo­mo­bi­lom, a avi­o­nom mo­ra­mo sra­ču­na­ti. Tu ki­lo­me­tra­žu je pri­bli­žno ima­la sa­mo Le­pa Bre­na.
● Ko­li­ko sa­ti kon­ce­ra­ta bro­ji­te u 2016, go­di­ni? I mo­že­te li ne­ki iz­dvo­ji­ti kao po­se­ban?
- Mno­go je kon­ce­ra­ta iza nas, te­ško je iz­bro­ja­ti! Go­di­na 2016. je bi­la pu­na iza­zo­va i gra­do­va u ko­ji­ma smo bi­le pr­vi put... Pa­riz, Nju­jork, tur­ne­ja po Ka­na­di, Nje­mač­ka, Ma­đar­ska, kao i gra­do­vi u ci­je­lom re­gi­o­nu...
● Stra­na B je bio naj­pro­da­va­ni­ji al­bum ove go­di­ne. Da li vas na­gra­da mo­ti­vi­še ili oba­ve­zu­je? Pri­pre­ma­te li no­vi ma­te­ri­jal. I ima li mu­zi­ka i C stra­nu?
- Na­gra­da je pri­zna­nje za trud i rad! Na­gra­da pu­bli­ke je tek ve­li­ko pri­zna­nje! I to nam je uvi­jek ve­tar u le­đa i mo­ti­va­ci­ja i in­spi­ra­ci­ja! Naš 4. al­bum je u pri­pre­mi, ali ne­će bi­ti C stra­na, već ne­ka još ljep­ša stra­na lju­ba­vi... Če­ka­mo svi pro­lje­će, ka­da će al­bum ugle­da­ti svje­tlost da­na...
● Pla­no­vi za 2017? Da li ne­ki pla­no­vi osta­nu sa­mo pla­no­vi?
- Kod nas ni­kad! Vr­lo smo or­ga­ni­zo­va­ne i ima­mo do­bar tim! Ka­da imaš ve­li­ku že­lju, kre­ni u ak­ci­ju sa ve­li­kom vje­rom! Ta­da je i sve­mir na stra­ni ostva­re­nja sve­ga! U 2017. nam iz­la­zi 4. al­bum, bi­će mno­go li­je­pih pu­to­va­nja, div­nih kon­ce­ra­ta, što na ovim pro­sto­ri­ma, ali i da­lje! Že­li­mo da nas do­bar glas i gi­ta­re slu­že i da nam se lju­di ra­du­ju, da nas fraj­lo­mo­bil slu­ži i eto nas! Sti­že­mo svu­da i svi pla­no­vi su ostva­re­ni!
● Neo­stva­re­na že­lja?
- Te­le­por­ta­ci­ja.
● Idu li za­jed­no po­sao, lju­bav, po­ro­di­ca....
- Sve se mo­že, kad se ho­će!
Po­ja­vom, sti­lom, imi­džom ve­o­ma ori­gi­nal­ne i je­din­stve­ne, da li ima­te i ta­kve ho­bi­je?
- Tre­nut­no nam je ho­bi da se do­bro na­spa­va­mo.
● Bi­lo da na­stu­pa­te na otvo­re­nom, u po­zo­ri­štu ili u dvor­ani va­ša ener­gi­ja se mje­ri pe­to­mi­nut­nim aplau­zi­ma, od če­ga to za­vi­si?
- Mi pje­va­mo i svi­ra­mo uvi­jek isto! Bi­lo pred ma­nje ili mno­go lju­di! Uvi­jek svi­ra­mo sr­cem! Tu pu­bli­ku ne mo­že­te pre­va­ri­ti!
●Da li je ži­vot ka­ba­re?
- Naš je­ste.
● Da li od mje­sta i pri­li­ke za­vi­si i re­per­to­ar.
- Na­rav­no. Po­što pje­va­mo na se­dam je­zi­ka, naš re­pe­r­to­ar je i pri­la­go­đen za iven­te gdje su go­sti stran­ci, pa do ve­li­kih so­li­stič­kih kon­ce­ra­ta gdje iz­vo­di­mo svo­je autor­ske pje­sme i po­zna­te ko­ve­re. Po­što is­pu­nja­va­mo i že­lje pu­bli­ke, če­sto od­svi­ra­mo i ne­ku pje­smu spon­ta­no. Kon­cept uvi­jek po­sto­ji, ali sr­cem od­lu­či­mo kad da ga pro­mi­je­ni­mo.
● Ima­li ste pri­li­ke da na­stu­pa­te ne­ko­li­ko pu­ta u CG, ka­kve uti­ske no­si­te o na­šoj pu­bli­ci?
- Pr­vi naš na­stup je bio u Bu­dvi 2009. go­di­ne. Zva­le smo se „Dre­am­girls”, pa su pre­ve­li kao „Dje­voj­ke iz sno­va”. I ta­da nas je pu­bli­ka baš po­dr­ža­la da na­sta­vi­mo da­lje kao Fraj­le. Evo nas osam go­di­na ka­sni­je i sva­ki naš su­sret je sr­da­čan i emo­ti­van! Je­dva če­ka­mo na­stu­pe u Cr­noj Go­ri!
● Po­red dvo­ra­na tr­go­va na­stu­pa­le ste i u avi­o­nu. Ka­ko je pje­va­ti na 10.000 me­ta­ra?
- To je po­se­ban do­ži­vljaj! Zvuk se ne ši­ri da­lje od pr­vog sje­di­šta, pa smo išle od sje­di­šta do sje­di­šta i pje­va­le! Iza­šao je i ka­pe­tan da nas po­zdra­vi, a mi smo mu re­kle da je bo­lje da mi do­đe­mo u kok­pit, da bu­de­mo si­gur­ni. To je bio let Lon­don-Be­o­grad, sa po­sje­ti­o­ci­ma Eg­zit fe­sti­va­la, i prak­tič­no je tim na­šim na­stu­pom u avi­o­nu i otvo­ren Eg­zit te go­di­ne.
● Ko­je neo­bi­čo mje­sto je osta­lo Fraj­la­ma da na nje­mu na­stu­pe?
- Otva­ra­nje le­ta za Mje­sec, kon­cert na Ki­ne­skom zi­du, kon­cert u pod­mor­ni­ci, rim­skom Ko­lo­se­u­mu, sprem­ne smo na sve! Že­li­mo da pro­pu­tu­je­mo cio svi­jet.D.T.